کمبود اهدای ریه در ایران، جان هزاران بیمار نیازمند را تهدید می‌کند.
با وجود پیشرفت‌های چشمگیر در حوزه پزشکی، بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری‌های ریوی در ایران به دلیل کمبود اهدای ریه، جان خود را از دست می‌دهند. آمارها نشان می‌دهد که تنها ۴ درصد از ریه‌های اهداکنندگان مرگ مغزی در ایران قابل استفاده است و این در حالی است که روزانه بیش از ۱۲ بیمار در انتظار پیوند ریه جان خود را از دست می‌دهند.
علل کمبود اهدای ریه
- عدم مراقبت کافی از اهداکنندگان: یکی از دلایل اصلی این مشکل، عدم مراقبت کافی از اهداکنندگان مرگ مغزی در بخش‌های مراقبت‌های ویژه است. آسیب به ریه‌ها در حین مراقبت‌های پزشکی و عفونت‌های بیمارستانی، از جمله عوامل کاهش کیفیت ریه‌های اهدایی هستند.
- ناآگاهی عمومی: بسیاری از مردم اطلاعات کافی در مورد اهدای عضو ندارند و به همین دلیل تمایل کمتری به اهدای عضو نشان می‌دهند.
- موانع قانونی و اداری: وجود موانع قانونی و اداری در فرآیند اهدای عضو، از جمله طولانی بودن مراحل اداری، نیز از دیگر دلایل کاهش تعداد اهداکنندگان است.
- کمبود امکانات: نبود تجهیزات پیشرفته و متخصصان مجرب در برخی از مراکز درمانی، از دیگر چالش‌های پیش روی اهدای عضو در ایران است.
پیامدهای کمبود اهدای ریه
کمبود اهدای ریه عواقب بسیار جدی برای بیماران مبتلا به بیماری‌های ریوی دارد. این بیماران مجبورند تا پایان عمر خود را با محدودیت‌های شدید زندگی کنند و در بسیاری از موارد، جان خود را از دست می‌دهند.
راهکارهای بهبود وضعیت
برای بهبود وضعیت اهدای ریه در ایران، اقدامات زیر ضروری است:
- افزایش آگاهی عمومی: برگزاری کارزارهای اطلاع‌رسانی گسترده برای افزایش آگاهی مردم در مورد اهمیت اهدای عضو و رفع نگرانی‌های آن‌ها.
- تسهیل فرآیند اهدای عضو: ساده‌سازی مراحل اداری و قانونی اهدای عضو و کاهش زمان انتظار برای پیوند.
- آموزش پرسنل پزشکی: آموزش پرسنل پزشکی در زمینه مراقبت از اهداکنندگان مرگ مغزی و حفظ کیفیت اعضای قابل پیوند.
- تامین تجهیزات پزشکی: تجهیز مراکز درمانی به تجهیزات پیشرفته برای حفظ و نگهداری از اعضای اهدایی.
- حمایت دولت و سازمان‌های مردم‌نهاد: حمایت دولت و سازمان‌های مردم‌نهاد از برنامه‌های اهدای عضو و ایجاد تسهیلات برای اهداکنندگان.
نتیجه‌گیری
کمبود اهدای ریه در ایران یک بحران جدی است که نیازمند توجه ویژه مسئولان و جامعه است. با اتخاذ تدابیر مناسب و افزایش آگاهی عمومی، می‌توان امیدوار بود که این مشکل تا حد زیادی حل شود و جان بسیاری از بیماران نیازمند نجات یابد.