صنعت داروسازی ایران در آستانه فروپاشی: گزارشی از وضعیت بحرانی این بخش حیاتی
رئیس فدراسیون اقتصاد سلامت، در مصاحبه‌ای با اشاره به گزارش‌های بورس، صنعت داروسازی را کم بازده‌ترین صنعت کشور توصیف کرد. وی با تاکید بر ضرورت اصلاح قیمت‌گذاری دارو، این رویه را عامل اصلی رکود و عدم سودآوری در این صنعت دانست. به گفته وی، سیاست‌های قیمت‌گذاری دستوری طی شش سال گذشته، صنعت داروسازی را به مرز ورشکستگی کشانده است، در حالی که در بسیاری از کشورهای دنیا، صنعت داروسازی جزو سودآورترین صنایع محسوب می‌شود.
این مقام مسئول، با ارائه آمارهای تکان‌دهنده از چرخه کند گردش سرمایه در صنعت داروسازی، به دوره وصول مطالبات بسیار طولانی اشاره کرد. او افزود: مدت زمان بازگشت سرمایه در این صنعت به 440 روز می‌رسد، که با توجه به تورم موجود، سودآوری را به شدت کاهش داده و موجب ناامیدی سرمایه‌گذاران شده است. وی همچنین به دوره وصول مطالبات از بیمارستان‌های دولتی و شرکت‌های پخش اشاره کرد که به طور متوسط به 340 روز می‌رسد.
کبریایی‌زاده با بیان اینکه این وضعیت، صنعت داروسازی را فاقد جذابیت برای سرمایه‌گذاران کرده و به سمت نابودی سوق می‌دهد، ساختار غلط مداخلات دولتی و به ویژه قیمت‌گذاری را عامل اصلی این بحران دانست. وی تصریح کرد که حاشیه سود پایین‌تر از نرخ تورم، انگیزه تولید را از بین برده و کیفیت محصولات را نیز تحت تاثیر قرار داده است. او همچنین به سیاست‌های اقتصادی غلط اشاره کرد که سرمایه‌ها را به سمت سوداگری و دلالی هدایت کرده و از بخش تولید دور می‌کند.
این مقام مسئول با اشاره به وابستگی کم‌تر از یک میلیارد دلاری ارزی 99 درصد نیاز دارویی کشور، خاطر نشان ساخت که واردات 1.3 درصد از نیازهای دارویی کشور 1.2 میلیارد دلار ارزبری دارد و رشد احتمالی این نیاز ارزی در صورت زمین خوردن این صنعت به 8 تا 13 برابر خواهد رسید. این نشان دهنده اهمیت حفظ و حمایت از این صنعت است.
کبریایی‌زاده با تاکید بر اینکه حوزه سلامت، محل سودجویی نیست و تعهدات حرفه‌ای و اجتماعی باید در اولویت باشد، به سیاست‌های غلط دولت در حوزه سلامت و تخصیص ناکافی یارانه دارویی اشاره کرد. وی همچنین به پراکندگی قدرت در نهادهای حکومتی اشاره کرد که ایجاد انسجام در سیاست‌گذاری‌ها را دشوار می‌کند. او با ارائه مثالی از مقایسه قیمت‌گذاری دارو در ایران و فرانسه به مشکلات چانه‌زنی در ایران اشاره کرد و تفاوت سیاست‌های تخصیص یارانه‌های دارویی را مورد نقد قرار داد.
وی در انتقاد از سیاست‌های پولی و بانکی دولت، به هزینه‌های سرسام‌آور گشایش اعتبار ارزی اشاره کرد و با اشاره به سخت‌تر شدن دسترسی به تسهیلات بانکی، دولت را مخرب‌ترین عامل در تصمیم‌گیری‌های حوزه سلامت دانست. او همچنین به مشکلات پرداخت حقوق پرستاران و پزشکان و خطر مهاجرت این افراد اشاره کرد.
در پایان، کبریایی‌زاده به انتظاراتش از دولت جدید و وزیر بهداشت جدید اشاره کرد و به تجربه و درک آقای پزشکیان و آقای ظفرقندی از نظام سلامت و اهمیت شفافیت و ارتباط با ذی‌نفعان اشاره نمود. وی همچنین بر ضرورت پاسخگویی نظام سلامت به جامعه و حسابرسی و حسابگری تاکید کرد.
