پژوهش‌های علوم اعصاب نشان می‌دهد وابستگی مداوم به اپلیکیشن‌های مسیریاب مانند Google Maps، بلد و نشان می‌تواند به مرور عملکرد شناختی مغز انسان را تضعیف کند؛ موضوعی که در دنیای دیجیتال امروز توجه جدی به آن ضروری است.
اگرچه این اپلیکیشن‌ها مسیر را برای کاربران مشخص می‌کنند و در ترافیک سنگین یا مناطق ناآشنا کاربرد فراوانی دارند، اما استفاده روزانه و بدون فکر از آن‌ها موجب می‌شود مغز وظایف حیاتی خود، به‌ویژه در زمینه مسیریابی، تصمیم‌گیری و حافظه فضایی را رها کند.
طبق بررسی‌های انجام‌شده در دانشگاه کالج لندن، افرادی که برای یافتن مسیر از توانایی ذهنی و علائم محیطی کمک می‌گیرند، فعالیت بیشتری در نواحی هیپوکامپوس و قشر پیش‌پیشانی مغز دارند. در مقابل، کسانی که صرفاً از دستورات صوتی و بصری GPS پیروی می‌کنند، کاهش فعالیت مغزی را تجربه می‌کنند؛ چراکه مغز در حالت دریافت دستور مستقیم، فرصت تحلیل و ساخت نقشه‌های ذهنی را از دست می‌دهد.
مطالعات تصویربرداری عصبی همچنین نشان داده‌اند که استفاده طولانی‌مدت از GPS می‌تواند فعالیت ناحیه هیپوکامپوس – بخشی از مغز که مسئول حافظه فضایی و تحلیل مسیرهاست – را به شکل قابل توجهی کاهش دهد. از دید دانشمندان، مغز مانند ماهیچه نیاز به تمرین مداوم دارد و واگذاری توانایی‌های ذهنی به تکنولوژی، موجب تحلیل این مهارت‌ها خواهد شد.
برخی محققان هشدار داده‌اند که این نوع بی‌تحرکی شناختی ممکن است در افراد مستعد زوال عقل، موجب تسریع علائم شود.
کارشناسان علوم شناختی توصیه می‌کنند افراد حداقل مسیرهای آشنا را بدون استفاده از GPS طی کرده و از علائم فیزیکی مانند تابلوها بهره بگیرند. گرچه مسیریاب‌ها ابزارهای سودمند و دقیق‌اند، اما استفاده بدون تناسب از آن‌ها می‌تواند سلامت ذهنی و حافظه فضایی را در بلندمدت تحت تأثیر قرار دهد. مغز برای ماندن در وضعیت فعال، نیاز دارد بخشی از فعالیت‌های خود را از تکنولوژی بازپس بگیرد.