مطالعات اخیر نشان میدهد که چربی نه تنها در نواحی زیر پوستی مانند شکم و پهلو، بلکه در داخل عضلات نیز میتواند خطر ابتلا به بیماریهای قلبی را افزایش دهد. این چربی پنهان که به آن چربی درون عضلانی میگویند، میتواند به التهاب و تغییرات متابولیکی منجر شود که در نهایت به آسیب رسیدن به رگهای خونی و قلب منجر میشود.
محققان دریافتند که هرچه میزان چربی درون عضلانی افراد بیشتر باشد، خطر ابتلا به اختلال عملکرد عروق کرونر و در نتیجه بیماریهای قلبی همچون حمله قلبی و نارسایی قلبی در آنها بیشتر است. این یافتهها بسیار مهم هستند زیرا نشان میدهند که شاخص توده بدنی (BMI) به تنهایی نمیتواند خطر ابتلا به بیماریهای قلبی را به طور دقیق پیشبینی کند. حتی افرادی با BMI طبیعی نیز ممکن است در معرض خطر باشند.
در این مطالعه، محققان با استفاده از سیتی اسکن، میزان چربی درون عضلانی افراد را اندازهگیری کردند و آنها را به مدت شش سال تحت نظر قرار دادند. نتایج نشان داد افرادی که میزان چربی درون عضلانی بالاتری داشتند، بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماریهای قلبی عروقی بودند.

چربی درون عضلانی میتواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، از جمله رژیم غذایی نامناسب، کم تحرکی و برخی از شرایط پزشکی. برای کاهش چربی درون عضلانی، تغییر سبک زندگی سالم از جمله تغذیه مناسب، ورزش منظم و کاهش وزن توصیه میشود.
این یافتهها نشان میدهد که برای پیشگیری از بیماریهای قلبی، علاوه بر کنترل وزن و کاهش چربی شکمی، باید به میزان چربی درون عضلانی نیز توجه شود. با توجه به اینکه چربی درون عضلانی قابل اندازهگیری با استفاده از روشهای تصویربرداری است، پزشکان میتوانند از این اطلاعات برای ارزیابی بهتر خطر ابتلا به بیماریهای قلبی در بیماران خود استفاده کنند.